برای ایجاد شبکه سازی Peer-to-Peer همه رایانه ها از یک شبکه یکسان اترنت استفاده می کنند. دستگاه ها به عنوان جفت یکدیگر در نظر گرفته می شوند و باید حسب مورد به یک هاب، سوئیچ یا روتر متصل شوند. شبکه workgroup به عنوان ساده ترین روش دسته بندی در شبکه های ویندوز محسوب می شود که به کمک آن می توان منابع مختلف را به صورت P2P به اشتراک گذاشت. در این مقاله به شبکه سازی workgroup، نحوه عملکرد آن و تفاوت های این شبکه با domain خواهیم پرداخت.
شبکه workgroup چیست؟
شبکه workgroup از مجموعه ای از رایانه های مستقل و مبتنی بر سیستم عامل ویندوز تشکیل شده که به کمک شبکه به یکدیگر متصل هستند و می توانند پرونده ها، فایل ها، منابع و اطلاعات را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. از workgroup می توان برای طبقه بندی شبکه استفاده کرد. اما ویژگی اصلی آن عدم وجود کنترل متمرکز بر دستگاه های موجود در شبکه است.
علاوه بر workgroup، رایانه های مایکروسافت را با استفاده از شبکه سازی domain نیز می توان از این خدمات پسیو شبکه بهره مند ساخت. تفاوت اصلی میان این دو روش، در مدیریت رایانه ها و منابع است. معمولا دستگاه ها در شبکه های معمولا جزئی از workgroup استفاده می کنند و رایانه های موجود در ادارات به کمک domain در شبکه قرار می گیرند. مهمترین تفاوت های این دو نوع شبکه به شرح زیر است.
شبکه domain چیست؟
شبکه domain به منظور مدیریت تعدادی رایانه و کنترل آن‌ها از یک مکان مورد استفاده قرار می‌گیرد. دامین ها که عملکرد Cient-Server دارند، معمولاً از رایانه‌هایی در همان شبکه محلی تشکیل شده‌اند، به این کامپیوترهای مرکزی سرور نیز گفته می‌شود. سرور در واقع نقش کنترل دیگر سیستم‌ها یا کلاینت‌ها را در شبکه دارد. رایانه‌های متصل به یک دامین می‌توانند ارتباط خود را با کنترل کننده دامین خود از طریق VPN یا اتصال اینترنتی ادامه دهند. این امر به مشاغل و مدارس این امکان را می‌دهد تا از راه دور لپ تاپ‌هایی را که در اختیار کارمندان و دانشجویان خود قرار می‌دهند، مدیریت کنند.